Ένας σημαντικός σταθμός του συνολικού αγώνα μας που διεξάγεται μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς είναι η απεργία της Πέμπτης 23 Μάη 2013 στον κλάδο του βιβλίου

Θα είμαστε όλοι εκεί!

Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία :: 10:30πμ, στο Πνευματικό Κέντρο (Σόλωνος & Ασκληπιού)

Θα ακολουθήσει συλλογικό απεργιακό φαγοπότι

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
Λόντου 6 Εξάρχεια, β’ όροφος /  210-3820537 / sylyp_vivliou@yahoo.gr / bookworker.wordpress.com

Από 15 απριλίου ξεκινάνε οι αιτήσεις για το νέο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ με την ονομασία «Επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας για άνεργους νέους μέχρι 29 ετών». Το πρόγραμμα αφορά 35.000 δικαιούχους από τους οποίους οι 20.000 πρέπει να είναι απόφοιτοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και οι υπόλοιποι 15.000 απόφοιτοι ΑΕΙ/ΤΕΙ.
Μετά τα προγράμματα κατάρτισης που έγιναν πέρσυ το καλοκαίρι, όπου για ένα μήνα κατάρτισης και 500 ευρώ αμοιβή μηδενιζόταν η κάρτα ανεργίας, καθώς και μετά τα πεντάμηνα της κοινωφελούς εργασίας με τις τεράστιες καθυστερήσεις πληρωμών και την απώλεια όλων των εργασιακών δικαιωμάτων, ο άνεργος αποτελεί για μία ακόμη φορά το πειραματόζωο του νέου εργασιακού μεσαίωνα.
Το νέο πρόγραμμα θα περιλαμβάνει 80 ώρες θεωρητικής κατάρτισης για τις οποίες ο «ωφελούμενος» θα επιδοτείται με 400 ευρώ και 500 ώρες πρακτικής άσκησης (όχι πέρα των 5 μηνών) για τις οποίες θα επιδοτείται με 2.700 ευρώ αν είναι απόφοιτος  ΑΕΙ/ΤΕΙ και 2.300 ευρώ αν είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Μεταξύ του παρόχου κατάρτισης, της επιχείρησης πρακτικής άσκησης και του καταρτιζόμενου θα υπογράφεται τριμερής σύμβαση. Μέσω της επιταγής, ο πάροχος κατάρτισης θα πληρωθεί για τις υπηρεσίες που θα παρέχει στον καταρτιζόμενο με 1.100 ευρώ ανά άτομο. Στην αμοιβή αυτή θα προστίθεται προσαύξηση 300 ευρώ αν ο πάροχος κατάρτισης καταφέρει μέσω των υπηρεσιών συμβουλευτικής να μετατραπεί η πρακτική άσκηση σε σύμβαση εργασίας (η οποία δεν μπορεί να υπερβαίνει τους 6 μήνες  με την αιτιολογία της προσφοράς αποτελεσματικότερων υπηρεσιών). Η πρακτική άσκηση θα πραγματοποιείται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που δε θα έχουν καμία άμεση ή έμμεση σχέση με το δημόσιο και με προϋπόθεση να μην γίνει καμία απόλυση κατά το διάστημα που θα απασχολούν τον καταρτιζόμενο.
Ο κάθε «ωφελούμενος» θα έχει δικαίωμα να λείψει μέχρι το 10% των ωρών του προγράμματος ή μέχρι το 20% λόγω σοβαρών ιατρικών λόγων. Οι μέρες απουσίας δεν επιδοτούνται. Αν υπερβεί το όριο απουσιών, αποκλείεται από τη συνέχεια του προγράμματος χωρίς να πάρει κανένα επίδομα ενώ ο πάροχος κατάρτισης παίρνει ένα μέρος των χρημάτων μόνο στην περίπτωση που ο «ωφελούμενος» έχει πραγματοποιήσει την θεωρητική κατάρτιση κι ένα μήνα πρακτικής. Επιπλέον, δεν υπάρχουν συντάξιμα ένσημα για όσους εργαστούν στα πλαίσια της πρακτικής άσκησης. Η προκήρυξη προβλέπει καθυστερήσεις στις πληρωμές σε περίπτωση που δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες πιστώσεις.
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω στοιχεία, για μία ακόμη φορά ο άνεργος μετατρέπεται σε ωφελούμενο αντί για εργαζόμενο, για μία ακόμη φορά αποτελεί αντικείμενο εκμετάλλευσης και κερδοφορίας για τρίτους. Είναι φανερό πια ότι τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, ειδικά στους νέους, σε συνδυασμό με τα μνημόνια και τη σκληρή λιτότητα που έχει επιβληθεί, προσφέρουν ένα γόνιμο έδαφος για την εφαρμογή των χειρότερων αντιεργατικών μέτρων. Είναι εντελώς ξεκάθαρο ότι τα αφεντικά, το κράτος, το κεφάλαιο όχι μόνο δεν προβληματίζονται από την ανεργία αλλά επωφελούνται από αυτήν. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το ότι έχουν γεμίσει τον τόπο με αγγελίες που ζητάνε και επίσημα πια εθελοντές αντί για εργαζόμενους; Το ότι η ενοικιαζόμενη εργασία τείνει να γίνει καθεστώς; Όταν ένας άνεργος βρίσκει παντού κλειστές πόρτες τότε δεν έχει άλλη επιλογή από το να δουλέψει με ό,τι όρους βρει. Δεν υπάρχει πια η επιλογή με την έννοια του «αφού ήξερες γιατί πήγες».
Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την άγρια καταστολή που δέχεται το εργατικό και όχι μόνο κίνημα, και την άνοδο των ναζιστών, που ιστορικά πάντα ωφελούνταν από την ανεργία για να διασπάσουν το εργατικό κίνημα, αναιρούν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα.
Το πρόγραμμα της κοινωφελούς εργασίας, η ενοικιαζόμενη εργασία και τα προγράμματα κατάρτισης είναι το νέο εργασιακό καθεστώς. Είναι ένα θέμα που αφορά σύσσωμο το εργατικό κίνημα, το οποίο καλούμε να μην αντιμετωπίζει το κάθε πρόγραμμα για ανέργους ως ειδική περίπτωση αλλά ως το μέσο για την επιβολή της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Όπως στα πεντάμηνα εφαρμόστηκε το μοντέλο ενοικιαζόμενης εργασίας, έτσι και στα ΕΛΤΑ πολλοί συμβασιούχοι δουλεύουν μέσω τρίτων εταιριών που τους νοικιάζουν και απολύονται κάθε μήνα έτσι ώστε να μη δικαιούνται άδειες, δώρα και επιδόματα. Αυτό που έγινε άτυπα με τα πεντάμηνα κοινωφελούς εργασίας, όπου παρατηρήθηκε το φαινόμενο να μην πραγματοποιείται κοινωφελές έργο αλλα να καλύπτονται πάγιες και διαρκείς ανάγκες στο δημόσιο τομέα, πάει να επισημοποιηθεί με το λεγόμενο μοντέλο «Λετονίας».

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
-την κατάργηση της ενοικιαζόμενης εργασίας
-μόνιμη εργασία για όλους, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα
-επίδομα ανεργίας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς προϋποθέσεις
-συντάξιμα ένσημα για όσους δουλέψουν σε κάθε μορφής επιδοτούμενο πρόγραμμα για άνεργους.

Η κοσμητεία της Νομικής Σχολής κήρυξε αργά χτες το βράδυ (24/4) λοκ-άουτ στους χώρους της σχολής, κλείνοντάς τη με το έτσι θέλω σήμερα Πέμπτη 25/4 και αύριο Παρασκευή 26/4. Για τον λόγο αυτό, η προγραμματισμένη για σήμερα Πέμπτη 25/4, στις 7 μ.μ, εκδήλωση με θέμα «Νέα εργασιακά καθεστώτα: Άνεργοι – Προσωρινοί – «Ωφελούμενοι» – Μπλοκάκηδες» αναβάλλεται.

Το αυταρχικό αυτό λοκ-άουτ από μέρους της κοσμητείας της Νομικής Σχολής και, φως φανάρι, της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι προφανές ότι σχετίζεται άμεσα με τις χτεσινές (24/4) προσαγωγές και συλλήψεις αλληλέγγυων στα αυτοοργανωμένα μέσα αντιπληροφόρησης Athens Indymedia, 98fm και Ράδιο Ένταση, που τελούν εδώ και δύο εβδομάδες υπό καταστολή, καθώς και με τη σημερινή (25/4) πορεία αλληλεγγύης στα μέσα αυτά. Η ενέργεια αυτή της κοσμητείας της Νομικής Σχολής και της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι προφανές ότι εντάσσεται στο συνολικό σχέδιο καθεστωτικού αποκλεισμού των πανεπιστημιακών χώρων και κρατικής λογοκρισίας κάθε αντικαθεστωτικής φωνής. Το περίκλειστο, εμπορευματοποιημένο, υγειονομικά απολυμασμένο πανεπιστήμιο είναι το όραμά τους. Ιδού η απάντησή μας:

Συμμετέχουμε και καλούμε στη σημερινή (25/4) πορεία αλληλεγγύης στα αυτοοργανωμένα μέσα αντιπληροφόρησης.
Προσυγκέντρωση: 6 μ.μ., Μοναστηράκι

Σωματείο Βάσης Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων
Άνεργοι/ες από τις Γειτονιές της Αθήνας
Συνέλευση Ανέργων/Εργαζομένων στην Κοινωφελή Εργασία
Εργαζόμενοι με Μπλοκάκι

Εργατικοί αγώνες και κοινωνικοί χώροι αντίστασης σε κατάσταση παρανομίας;

Πώς οργανώνουμε και συνδέουμε σήμερα τους αγώνες μας ενάντια στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία;

Εκδήλωση – Συζήτηση

ΑΣΟΕΕ, Παρασκευή 26 Απρίλη, 19:00

Εδώ και πολλούς μήνες, με αφετηρία τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου και με ιδιαίτερη ένταση από τα τέλη του 2012 και μετά, η κρατική καταστολή ήρθε να συνδράμει και να συντονίσει τη βίαιη καπιταλιστική επίθεση των τελευταίων χρόνων, βάζοντας ευθέως στο στόχαστρο όλες τις κοινωνικές αντιστάσεις. Ως απάντηση στη γενίκευση αυτής της κατασταλτικής εκστρατείας, κάποια από τα σωματεία και τις εργατικές συλλογικότητες που συνυπογράφουν αυτό το κάλεσμα πραγματοποιήσαμε στα τέλη Γενάρη μια εκδήλωση στην Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37. Το σκεπτικό μας ήταν ότι, ειδικά εκείνη την περίοδο που οι εισβολές σε καταλήψεις διαδέχονταν η μία την άλλη, ήταν επιτακτική ανάγκη να δηλώσουμε τόσο την έμπρακτη αλληλεγγύη μας όσο και την αντίληψή μας ότι οι καταλήψεις αποτελούν ένα κομμάτι του κόσμου του αγώνα στον οποίο ανήκουμε κι εμείς. Θεωρούσαμε και θεωρούμε ότι η επίθεση που δέχονταν εκείνη την περίοδο μας αφορούσε άμεσα, καθώς οι επιθέσεις κράτους και κεφαλαίου εναντίον εργατικών αγώνων, καταλήψεων, αυτοοργανωμένων χώρων και πανεπιστημίων αποτελούν στιγμές της ίδιας στρατηγικής μηδενικής ανοχής που εφαρμόζεται εναντίον όλων των κοινοτήτων αγώνα.

Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι οι επιθέσεις έκτοτε όχι μόνο αυξάνονται αλλά και διευρύνουν ολοένα τη στόχευσή τους: από τους εργατικούς αγώνες (επίταξη των απεργών στις αστικές συγκοινωνίες [ΣΤΑ.ΣΥ.], σύλληψη και ποινική δίωξη συνδικαλιστών του Π.Α.ΜΕ. στο υπουργείο Εργασίας, επίταξη ναυτεργατών, «διερευνητική» αστυνομική εισβολή σε συνάντηση του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων, καταδίκες συνδικαλιστών των ΟΤΑ επειδή κατά τη διάρκεια απεργίας «άσκησαν ψυχολογική βία σε αυτούς που ήθελαν να εργαστούν»…), μέχρι τους τοπικούς αγώνες κατοίκων ενάντια στη λεηλασία της γης τους (Χαλκιδική), καμία εστία αντίστασης δεν έχει μείνει στο απυρόβλητο. Επίλεκτο πεδίο της καταστολής αποτέλεσαν εξαρχής και τα πανεπιστήμια, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσής τους. Ήδη από τον Νοέμβριο του 2012, οι κινητοποιήσεις και η κατάληψη των εργολαβικών εργαζομένων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο αντιμετωπίστηκαν με εισβολή της αστυνομίας, συλλήψεις και καταδίκες. Στην Κέρκυρα, ΜΑΤ συνέλαβαν και προπηλάκισαν φοιτητές που διαμαρτύρονταν στην πρυτανεία του πανεπιστημίου για θέματα σπουδών και υποδομών. Και, βέβαια, στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε., το κράτος εξαπέλυσε συντονισμένα την επίθεσή του τόσο εναντίον μεταναστών μικροπωλητών όσο και εναντίον φοιτητικών κοινοτήτων αγώνα, όπως το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι και τα στέκια των αριστερών φοιτητικών παρατάξεων, αλλά και εναντίον του αυτοοργανωμένου ραδιοφωνικού σταθμού 98fm.

Στη συγκεκριμένη εκδήλωση, θα θέλαμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Εκτός από την ανταλλαγή εμπειριών και σκεπτικών, που είναι εξαρχής βασικός στόχος της κίνησής μας, επιδιώκουμε να αποτελέσει αυτή η εκδήλωση την ευκαιρία για να ξεκινήσει μια κουβέντα σχετικά με τη σύνδεση και την αλληλεπίδραση των επιμέρους κοινωνικών και εργατικών αγώνων, τις μεθόδους αγώνα που ακολουθούμε και τα αιτήματα που θέτουμε. Η συνολική επίθεση που αντιμετωπίζουμε θέτει κρίσιμα ερωτήματα τόσο για τους τρόπους με τους οποίους απαντάμε μέχρι τώρα όσο και για το πώς μπορούμε να απαντήσουμε με όρους νίκης. Στο εργασιακό επίπεδο, παραδοσιακές πρακτικές αγώνα όπως η απεργία, ο αποκλεισμός επιχειρήσεων, οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις φαντάζουν όλο και πιο αναποτελεσματικές με τον τρόπο που γίνονται στις περισσότερες περιπτώσεις, δηλαδή υπό τον πλήρη έλεγχο του καθεστωτικού συνδικαλισμού, χωρίς επικοινωνία μεταξύ των διαφορετικών κέντρων αγώνα, πάντα εντός των στενών ορίων της νομιμότητας. Προφανώς δεν θέλουμε να απαρνηθούμε αυτές τις πρακτικές. Είναι όμως γεγονός ότι πλέον, με την επιδιωκόμενη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τη διαρκή μείωση των μισθών μας, τη γενικευμένη επιβολή εργασιακών καθεστώτων που συνδυάζουν την ανεργία με την επισφάλεια σε ένα ενιαίο μοντέλο εξατομικευμένης και πάμφθηνης εργασίας, τη συνεχή καταστολή κάθε είδους κινητοποίησης, φτάνουμε σε ένα σημείο όπου ο συνδικαλισμός αλλά και κάθε μορφή αγώνα ενάντια στις προσταγές των αφεντικών τίθενται συνολικά από το κράτος σε κατάσταση ημιπαρανομίας. Κάποια ερωτήματα που μπαίνουν και πάνω στα οποία θα θέλαμε να κάνουμε μια κουβέντα είναι: Πώς θα μπορέσουμε να δώσουμε στους αγώνες μας και στα αιτήματά μας την απαιτούμενη δυναμική; Πώς θα αντιμετωπίσουμε την ολοένα πιο συχνή παρουσία κατασταλτικών δυνάμεων σε συγκεντρώσεις, απεργιακές φρουρές, παρεμβάσεις κλπ.; Τι περιθώρια κινήσεων έχουμε απέναντι στην αδιαλλαξία των αφεντικών; Εν ολίγοις, πώς θα μπορέσουμε να ριζοσπαστικοποιήσουμε τόσο τις μεθόδους μας όσο και τα αιτήματά μας, ξεπερνώντας τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε, στην κατεύθυνση της συνολικής αμφισβήτησης του καπιταλισμού;

Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής

Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών

Σωματείο Βάσης Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων

«Ταξικό Μέτωπο» – Πρωτοβουλία Εργαζομένων στους Χώρους του Μετρό

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Αθήνας

Εργαζόμενοι με Μπλοκάκι

Εργατική Εφημερίδα «Δράση»