Νέα εργασιακά καθεστώτα: Άνεργοι – Προσωρινοί – “Ωφελούμενοι” – Μπλοκάκηδες

Η ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΜΕ ΤΑ ΑΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ MAΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ

Απευθυνόμαστε σε όλους όσους βιώνουν την βαρβαρότητα του καπιταλισμού και στις σημερινές αντίξοες, ιστορικές συνθήκες, ψάχνουν τρόπους να αντιδράσουν και να αντισταθούν.

Όλοι εμείς που καθημερινά χρησιμοποιούμε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, άνεργοι, εργαζόμενοι, ντόπιοι και μετανάστες, νέοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι όλοι όσοι βγάζουμε τον μήνα με λίγα μεροκάματα, αντιμετωπίζουμε σοβαρό πρόβλημα στις μετακινήσεις μας μέσα στη πόλη.

Το κόστος για τις μετακινήσεις με τα Μ.Μ.Μ. είναι απαγορευτικό για κάποιον που έχει λίγα ή καθόλου χρήματα, και η αυτονόητη ανάγκη ελεύθερης μετακίνησης μέσα στην πόλη, θεωρείται παραβατική για το κράτος και τους ελεγκτές των μέσων.  Μπορεί κάποιος από το βασικό πρόστιμο του εξηνταπλάσιου της αξίας του εισιτηρίου να βρεθεί να χρωστάει ένα τεράστιο ποσό εάν δεν έχει έγκαιρα να το πληρώσει. Όποιος δεν πληρώνει εισιτήριο Συνέχεια ανάγνωσης

To Athens Indymedia και ο 98fm βρίσκονται υπό καταστολή. Αύριο Παρασκευή 12 Απρίλη στις 13.00, συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου.

Ζητούμε να αναμεταδώσετε το κάλεσμα αυτό.

πρόσβαση με λεωφορεία :

608 από Ακαδημία

242 από σταθμό μετρό Κατεχάκη

από: http://indymedia.squat.gr/2013/04/to-athens-indymedia-ypo-katastoli/

Βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα, όπου η ανεργία και η επισφαλής εργασία έχουν γίνει καθεστώς. Η ταυτόχρονη υποτίμηση της εργατικής δύναμης, η ακραία φορολόγησή της και η στέρηση βασικών κοινωνικών αγαθών συνδυάζονται με την κατάργηση κάθε φαινομενικά δημόσιας κοινωνικής υπηρεσίας υγείας και παιδείας και οδηγούν σε μια εποχή εξαθλίωσης.

Το κράτος επιβάλλει την ανέχεια και την ανασφάλεια δημιουργώντας ένα πλασματικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης στο όνομα της εξόδου από την οικονομική κρίση, που δεν είναι τίποτε άλλο από (άλλη) μία συστημική κρίση του καπιταλισμού και της άρχουσας τάξης της χώρας. Για να πειστούν τα πλήθη, επιστρατεύονται όλα τα μέσα που διαθέτει ο κρατικός μηχανισμός, με πρώτα και καλύτερα τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Δημιουργώντας ένα κλίμα τρομοϋστερίας, εφευρίσκουν πλασματικούς εχθρούς της κοινωνίας και καλλιεργούν το έδαφος για τη μετατροπή της σε μια πειθήνια μάζα γεμάτη ενοχικά σύνδρομα για τα λάθη του παρελθόντος. Σκοπός της κυριαρχίας είναι ο κοινωνικός εκφοβισμός, η αδρανοποίηση των ανθρώπων και, τελικά, η παθητική αποδοχή του κατεστημένου.

Ενάντια σ’ αυτό το οικοδόμημα στέκονται άνθρωποι που στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό προτάσσουν την αντίσταση, την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. Μία από τις πολιτικές πρακτικές τους είναι η δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων χώρων εντός των οποίων η ατομική και συλλογική πρωτοβουλία πρoάγει διαδικασίες συνδιαμόρφωσης βασισμένες στην ισότητα και την αυτονομία.

Οι καταλήψεις και τα στέκια αποτελούν μέρος του αγώνα για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση, για την κοινωνική αυτοδιεύθυνση. Είναι εστίες ζωής, εστίες δημιουργίας όπου συμμετέχουν άνθρωποι που μοιράζονται κοινές εμπειρίες και επιθυμίες ενάντια σε μια κοινωνία εξατομίκευσης, εκμετάλλευσης και επιφανειακών σχέσεων, μιζέριας και μοιρολατρίας, ενάντια στον εκφασισμό της σκέψης και της δράσης.

Η κατάληψη Βίλλα Αμαλίας, η Λέλας Καραγιάννη και η Σκαραμαγκά είναι χώροι με πολιτικά προτάγματα και δράση. Με δραστηριότητες όπως αυτοοργανωμένες συναυλίες, ομάδες αυτομόρφωσης, δανειστική βιβλιοθήκη, συλλογικές κουζίνες, προβολές ταινιών, θεατρικές παραστάσεις και παιδικά στέκια στέκονται ενάντια στην εμπορευματοποίηση της μουσικής κουλτούρας και της γνώσης, ενάντια στην αλλοτρίωσης και στον ατομισμό. Η στοχοποίηση τους ευνοεί το παρακράτος των φασιστών, τους νταβατζήδες, το εμπόριο ανθρώπων, τη διακίνηση ναρκωτικών, τα ρατσιστικά χτυπήματα και μαχαιρώματα που τείνουν να γίνουν μία μόνιμη κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή, με τις ευχές και την παρότρυνση της επίσημης εξουσίας και των κτηματομεσιτικών συμφερόντων.

Πιστή στο δόγμα της μηδενικής ανοχής, η κυβερνητική εξουσία εργάζεται εντατικά για την εξάλειψη όσων στέκονται εμπόδιο στις δολοφονικές πρακτικές της. Η ποινικοποίηση των καταλήψεων, των στεκιών, των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων και των εργατικών αγώνων απαλύνει την ανασφάλεια της κυρίαρχης τάξης που νοιώθει ότι βάλλονται οι παραδοσιακές της αξίες, αυτές της ιδιοκτησίας, του ατομισμού και της ιεραρχίας.

Σε όσους αποκαλούν τις καταλήψεις εστίες ανομίας, απαντάμε πως δεν πιστεύουμε σε νόμους που θεσπίζει μια εξουσία για την υπεράσπιση και τη διαιώνιση μιας ταξικής κοινωνίας που εξαναγκάζει τους ανθρώπους σε υλική και πνευματική φτώχεια. Ως ΣΩματείο Βάσης Ανέργων κα επισφαλώς εργαζομένων δείχνουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στις καταλήψεις, οι οποίες, όπως και εμείς, διεκδικούν την ισότητα και την ελευθερία. Στηρίζουμε τον αγώνα τους ενάντια στην κοινωνική ομοιομορφία, την υποταγή και τη συστημική ενσωμάτωση. Με οριζόντιες δομές και καθημερινές ζυμώσεις θα παλεύουμε κάνοντας πράξη τις ιδέες μας.

Άνεργοι και εργαζόμενοι, οδηγούμαστε στην εξαθλίωση. Οι αντικοινωνικές πολιτικές που επιβάλλει αυταρχικά το καθεστώς του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, στα πλαίσια μιας εσωτερικής κρίσης ενός συστήματος εξουσίας που χτίζεται με λογιστικούς και όχι κοινωνικούς όρους, δεν έχουν προσωρινό χαρακτήρα.

Το δημόσιο σύστημα υγείας παρουσιάζει δραματικές ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνικές υποδομές. Το Υπουργείο Yγείας περικόπτει και στέλνει στην εφεδρεία το υγειονομικό προσωπικό που προσπαθούσε να καλύψει τις ήδη κενές οργανικές θέσεις, συγχωνεύει και κλείνει νοσοκομεία, κλινικές του ΙΚΑ , πολύ-ιατρεία και δημοτικά ιατρεία. Παράλληλα τα ασφαλιστικά ταμεία δεν καλύπτουν βασικές ανάγκες των ασφαλισμένων ενώ ιδιωτικές εταιρείες μετατρέπουν κοινωφελή ιδρύματα σε κερδοσκοπικές εταιρείες.

Οι δημοσιονομικές πολιτικές αυτές δεν είναι προσωρινές, δεν αφορούν μόνο τακτικές «διάσωσης» της χώρας αλλά αποτελούν σαφή πολιτική στόχευση της εξουσίας: ο αριθμός των δημόσιων νοσοκομείων πρέπει να μειωθεί δραματικά για να εξυπηρετούν με κατώτερης ποιότητας υπηρεσίες ή και καθόλου μόνο τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού ενώ οι υπόλοιποι θα αγοράζουν υπηρεσίες υγείας ανάλογα με την οικονομική τους επιφάνεια, κάνοντας την περίθαλψη προνόμιο λίγων.

Απέναντι σ αυτήν την επίθεση ένα σημαντικό κομμάτι των εργαζόμενων στο χώρο της υγείας (γιατροί, νοσηλευτές, διοικητικοί υπάλληλοι) κινητοποιείται και αντιδρά, με ριζοσπαστικό τρόπο πολλές φορές , υπερασπιζόμενο  τις θέσεις εργασίας, τα δικαιώματα του, αλλά και το δημόσιο χαρακτήρα της περίθαλψης ως κοινωνικό δικαίωμα (βλέπε προσπάθεια αυτοδιαχείρισης νοσοκομείου Κιλκίς, κινητοποιήσεις των εργαζομένων στον τομέα της ψυχικής υγείας, στο Αττικό νοσοκομείο, στα Πατήσια, στο Ελπίς, στο Ερρίκος Ντυνάν και αλλού).

Ως Σωματείο Βάσης Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων καλούμε κάθε άνεργο και επισφαλή ή μη εργαζόμενο σε αγωνιστική κινητοποίηση για να διεκδικήσουμε ότι δικαιούμαστε. Η συνειδητοποίηση της ταξικής μας θέσης , η συσπείρωση – συλλογικοποίησή μας μέσα σε σωματεία βάσης, εργατικές συλλογικότητες και τοπικές ομάδες ανέργων με βασικό χαρακτηριστικό την συνεργασία μεταξύ μας και η σύνδεση των αγώνων των αντιστεκόμενων ευρύτερα, είναι τα πρώτα βήματα για να απαντήσουμε ως κοινωνία στον αποκλεισμό, την εξαθλίωση και τον κανιβαλισμό που με βία επιβάλλουν οι από πάνω.

Απαιτούμε:

Δωρεάν υγεία για όλους

Άμεση σφράγιση βιβλιάριων υγείας όλων των ταμείων που έχουν λήξει λόγω οφειλών

Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους άνεργους κ εργαζόμενους, ντόπιους και μετανάστες

Βρισκόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με την υποβάθμιση της ζωής όλων μας. Ο περιορισμός της κρατικής χρηματοδότησης όσον αφορά τις διάφορες κοινωνικές υπηρεσίες και παροχές συνδυάζεται τόσο με την ακραία φορολόγηση όσο και με την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας και της επισφαλούς εργασίας. Είτε ως άνεργοι είτε ως εργαζόμενοι, προσπαθούμε να ανταπεξέλθουμε μέσα σε έναν κυκεώνα φοροεισπρακτικών μέτρων, ακρίβειας και χαρατσιών σε μια περίοδο που κράτος-τρόικα-αφεντικά μας εκβιάζουν κόβοντας τα ήδη πενιχρά επιδόματα του ΟΑΕΔ, τα μεροκάματα και τα δώρα. Ταυτόχρονα αυξάνονται οι συνάνθρωποι μας που το σύστημα τους έχει πετάξει στο περιθώριο όχι μόνο της εργασίας αλλά και της ζωής αφήνοντάς τους χωρίς στέγη και χωρίς τη δυνατότητα να καλύψουν βασικές βιοτικές ανάγκες.

Το Υπουργείο Yγείας περικόπτει και στέλνει στην εφεδρεία το υγειονομικό προσωπικό που προσπαθούσε να καλύψει τις ήδη κενές οργανικές θέσεις, συγχωνεύει και κλείνει νοσοκομεία, κλινικές του ΙΚΑ , πολύ-ιατρεία και δημοτικά ιατρεία κάνοντας την περίθαλψη προνόμιο λίγων Παράλληλα ισοπεδώνεται η ήδη -λόγω της συνθήκης ζωής που έχει επιβληθεί- επιβαρυμένη ψυχική υγεία αυτών που έχουν πεταχτεί στο περιθώριο από το ίδιο το σύστημα κάνοντας τους υποχείρια και εξαρτημένους από αυτό.
Την ίδια στιγμή που άνεργοι και οι επισφαλείς εργαζόμενοι ζούμε σε μια συνθήκη έλλειψης  παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, το ελληνικό κράτος με μπροστάρηδες την εκκλησία και τις ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ και από επιφανή ντόπια αφεντικά, μας προβάλλουν σχεδόν καθημερινά μέσω των ΜΜΕ το ¨φιλανθρωπικό” τους έργo

Οι αντικοινωνικές πολιτικές που επιβάλλει αυταρχικά το καθεστώς του σύγχρονου ολοκληρωτισμού οδηγούν στην εξαθλίωση. Η πλήρης διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας με τις δραματικές ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό, σε υλικοτεχνικές υποδομές και, τελικά, την αδυναμία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Το κενό καλύπτει ο ολοένα αυξανόμενος ιδιωτικός τομέας, που, μετά την κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, εξυπηρετεί πλέον μόνο όσους έχουν την απαραίτητη οικονομική δυνατότητα. Η συγκεκριμένη δημοσιονομική πολιτική δεν είναι προσωρινή, δεν αφορά μόνο τακτικές «διάσωσης» της χώρας αλλά αποτελεί στρατηγικό στόχο του συστήματος: ο αριθμός των δημόσιων νοσοκομείων πρέπει να μειωθεί δραματικά για να εξυπηρετούν με κατώτερης ποιότητας υπηρεσίες ή και καθόλου μόνο τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού ενώ οι υπόλοιποι θα αγοράζουν υπηρεσίες υγείας ανάλογα με την οικονομική τους επιφάνεια.

Απέναντι σ αυτήν την επίθεση ένα σημαντικό κομμάτι των εργαζόμενων στο χώρο της υγείας (γιατροί, νοσηλευτές, διοικητικοί…) κινητοποιείται και αντιδρά, με ριζοσπαστικό τρόπο πολλές φορές , υπερασπιζόμενο τις θέσεις εργασίας, τα δικαιώματα του, αλλά και το δημόσιο χαρακτήρα της περίθαλψης ως κοινωνικό δικαίωμα (βλέπε προσπάθεια αυτοδιαχείρισης νοσοκομείου Κιλκίς, κινητοποιήσεις των εργαζομένων στον τομέα της ψυχικής υγείας, στο Αττικό νοσοκομείο, στo Γενικό στα Πατήσια, στο Ελπίς κ. α.)

Η  συνειδητοποίηση  της  ταξικής  θέσης  των  ανέργων  και των επισφαλών  ή μη εργαζομένων,  η συσπείρωση  –  συλλογικοποίηση  μας  μέσα σε σωματεία βάσης, εργατικές συλλογικότητες και τοπικές ομάδες ανέργων με βασικό χαρακτηριστικό την συνεργασία μεταξύ μας, και η σύνδεση των αγώνων των αντιστεκόμενων ευρύτερα, είναι το πρώτο βήμα για ν απαντήσουμε ως κοινωνία στον αποκλεισμό την εξαθλίωση και τον κανιβαλισμό, που με βία επιβάλλουν οι από πάνω.

Η συμμετοχή μας σε συνελεύσεις, με οριζόντιες δομές, στις γειτονιές όπου ζούμε, για να αγωνιστούμε στο παρόν για όλα τα ζητήματα της καθημερινότητας  μας  χωρίς  κομματικές  κηδεμονίες , έξω  από  θεσμικές  διαμεσολαβήσεις είναι το όπλο μας στον αγώνα για την επιβίωσή μας .  Πρέπει να δημιουργήσουμε  δομές  αλληλοβοήθειας  και  αλληλεγγύης  μεταξύ  μας  για  να  ζήσουμε  με αξιοπρέπεια,  θεμελιώνοντας  στο  σήμερα  αξίες  μιας  άλλης  κοινωνίας  με  διαφορετικό  τρόπο οργάνωσης χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Απαιτούμε:

Δωρεάν υγεία για όλους

Άμεση σφράγιση βιβλιάριων υγείας όλων των ταμείων που έχουν λήξει λόγω οφειλών

Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους άνεργους κ εργαζόμενους, ντόπιους και μετανάστες

[vsw id=”aQ1dzUG9UmI” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]